Ο τελευταίος των αφισών

Κείμενο: Γιώργος Παπαστογιαννούδης

Εδώ και 35 χρόνια ο ζωγράφος Βασίλης Δημητρίου δημιουργεί αδιάκοπα και αποκλειστικά τις γιγαντοαφίσες που αναρτά κάθε εβδομάδα ο κινηματογράφος Αθήναιον στη συμβολή των οδών Αλεξάνδρας και Κηφισίας για την προβολή των ταινιών του. Τον συνάντησα στο εργαστήριο του για να μου διηγηθεί την ιστορία του. Μια ιστορία γεμάτη χρώματα, ταλέντο και ...ξύλο.
Πολύ ξύλο, και μάλιστα επιβεβαιωμένο από τα πολλά κύπελλα και τα ακόμη περισσότερα μετάλλια που κοσμούν ένα ολόκληρο ράφι του σπιτιού του. Διότι ο ζωγράφος ήταν και εξαιρετικός πυγμάχος. «Ένα ατύχημα που είχα εκεί στα 19 μου, όταν με χτύπησε αυτοκίνητο, δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω να αθλούμαι ως πυγμάχος και να παίρνω μέρος σε αγώνες, όμως από τη σκοπιά του προπονητή εξακολούθησα και είχα άμεση σχέση με το άθλημα για πολλά χρόνια».

Φωτογραφία: Γιώργος Παπαστογιαννούδης

Και η ζωγραφική; Πώς χωρά η ζωγραφική στη ζωή ενός πυγμάχου; «Από μικρός είχα αντιληφθεί το ταλέντο μου στη ζωγραφική και αυτό ήρθαν να το επιβεβαιώσουν και οι δάσκαλοι" μου στο σχολείο. Στα 14 μου βρέθηκα να κάνω μικροδουλειές στον κινηματογράφο Αττικόν στην Κυψέλη, προκειμένου να παρακολουθώ τις ταινίες ως κανονικός θεατής και όχι κρεμασμένος από τα δέντρα έξω από τη μάντρα του. Τότε ήταν που προσπάθησα για πρώτη φορά να ζωγραφίσω τους πρωταγωνιστές που έβλεπα στο ταμπλό. Με είδε ο ιδιοκτήτης και αποφάσισε να με βοηθήσει. Με έστειλε σε γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής που είχαν εξειδίκευση στη γιγαντοαφίσα και έτσι ξεκίνησα».

Την πρώτη του αφίσα την έφτιαξε για το σινεμά Αστόρ στην οδό Σταδίου. «Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Η δική μου αφίσα να φιγουράρει σε κεντρικό σινεμά της πόλης δίπλα σε γιγαντοαφίσες μεγάλων ζωγράφων της εποχής». Αυτό συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του '50. Έκτοτε ο κ. Δημητρίου δεν έχει σταματήσει να φτιάχνει αφίσες για τον κινηματογράφο που τόσο πολύ αγαπάει. «Υπήρχαν περίοδοι που δούλευα για οκτώ κινηματογράφους την εβδομάδα. Σιγά-σιγά, όμως, αυτή η τέχνη άρχισε να χάνεται, καθώς οι επιχειρηματίες προτίμησαν να εκτυπώνουν τις αφίσες και όχι να αναθέτουν σε ζωγράφους τη δημιουργία τους».

φωτογραφία: Αγγελος Χριστοφιλόπουλος

Το Αθήναιον σήμερα είναι ο μοναδικός κινηματογράφος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, που εξακολουθεί και τιμά την τέχνη της χειροποίητης γιγαντοαφίσας. Και ο κ. Δημητρίου είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης του είδους στο ίδιο γεωγραφικό πλαίσιο. «Κάποια στιγμή με πήραν τηλέφωνο από ένα κανάλι της Γερμανίας και ήθελαν να με τραβήξουν βίντεο την ώρα που δουλεύω. Όταν ήρθαν, τους ρώτησα, «Πώς με βρήκατε εμένα και ήρθατε από τη Γερμανία να μου πάρετε συνέντευξη;» Μου απάντησαν πως «σήμερα στην Ευρώπη είστε μόνο εσείς, δεν υπάρχει άλλος που να κάνει αυτή τη δουλειά». Με πονάει, όμως, που δεν υπάρχουν συνεχιστές. Είμαι ο τελευταίος και, όταν σταματήσω εγώ, ξέρω ότι θα χαθεί αυτή η τέχνη που τόσα χρόνια υπηρετώ».

Στέκεται μπροστά από το γιγαντιαίο δημιούργημα του που μόλις έχει ολοκληρώσει για να τον βγάλω φωτογραφία. Πάνω σε 6 επί 2,5 μέτρα χαρτί την αφίσα για το "Hangover 3" που αυτή την περίοδο στους κινηματογράφους. «Κάποτε ολοκλήρωνα την αφίσα μέσα σε λίγες ώρες. Τώρα αυτή μου πήρε τρεις μέρες. Δεν έχω τις ίδιες αντοχές. Βγήκε καλή όμως», μου λέει και χαμογελά. Τον άφησα στην ησυχία του, γιατί πρέπει να φύγει για το Αθήναιον. Παρών σε κάθε ανέβασμα αφίσας, Τετάρτη βράδυ, μετά το τέλος της προβολής. Εκεί, να ελέγχει αν το δημιούργημα του μπήκε σωστά στη θέση που προβλέπεται.